Inheemse struiken zijn meestal van groot belang voor de biodiversiteit. Afgezonderde planten of vrije hagen, bieden bladeren, bloemen en bessen die een grote diversiteit aan insecten, vogels en kleine zoogdieren voeden.
De gesnoeïde haag is de meest voortkomende scheidingshaag. Meestal van rechthoekige vorm, ze wordt regelmatig hersnoeïd op 1m20 tot 2m. Er zijn weinig inheemse planten die zo’n regelmatige behandeling weerstaan: meidoorn, (haag)beuk, sleedoorn, liguster, hulst, hazelaar…
Deze soorten zijn te bevoordelen ten opzichte van de traditionele monolithische hagen zoals de levensboom, de japanse liguster of de laurierkers.
Een beetje groter (tussen 1m50 en 3m), met meer verspreidde planten (60cm tot 1m20), de vrije haag laat men meer spontaan en wild groeien en vraagt dus minder onderhoud (een tot twee snoeïbeurten per jaar).
De keuze aan soorten is hier wel groter: kamperfoelie, kornoelje, esdoorn, beuk, meidoorn, sleedoorn, hazelaar, kardinaalmuts, zuurbes, vlier, sneeuwbes, sneeuwbal, sporkehout, hondsroos, enz.
Men kan er spaarzaam enkele exotische boomsoorten aan toevoegen die voor bijen van interesse zijn door hun bloemen maar ook voor hun esthetische vruchten: krentenboompje, deutzia, forsythia, ranonkelstruik, philadelphus, weigela, enz.
Nog hoger (tot 6 meter), en dus minder te zien in de stad, de coulissehaag werd oorspronkelijk geplant om velden af te scheiden en ze te beschermen tegen de wind. De herverkaveling vanaf de jaren 50 veroorzaakte het massaal uittrekken van deze oasen van biodiversiteit, en een enorme schade aan een grote hoeveelheid insecten, vogels en zoogdieren.
Deze hoge haag omvat meestal volgende soorten: meidoorn, haagbeuk, hazelaar, esdoorn, kweepeer, appel, sleedoorn, wilg, enz.
En help de bijen en het milieu!